Het aardige van deze rubriek is dat de lezer er veel verbetermogelijkheden kan vinden. Het minder aardige is dat ze ook nodig zijn. Op basis van signalen en voorbeelden heeft het ministerie van SZW in 2020 een werkgroep ingericht ter verbetering van de kwaliteit van risico-inventarisaties. De eerste verkenning leverde op dat de RI&E door het ijs is gezakt. Nog niet de helft van de Nederlandse bedrijven heeft er een. En daarvan verdwijnen de meeste in een bureaula.
Het kan en moet dus beter.
In de eerste plaats moet de visie worden verbeterd. Het centrale artikel in de Arbowet (art 3) stelt dat werkgevers verplicht zijn het werk zodanig te organiseren dat er geen schade ontstaat voor de fysieke en mentale gezondheid en veiligheid van de medewerkers. De werkgever moet daarom zo nodig de risico’s inventariseren, analyseren en aanpakken volgens de stand van de wetenschap en van de professionele dienstverlening (art 5).
Wat blijkt is dat dat artikel 5 een eigen leven is gaan leiden. En dan vooral aan de hand van lijstjes uit arbocatalogi, stresssignalen bij de bedrijfsarts en persoonsgerichte aanpassingen. In de echte wereld zijn wetenschap, organisaties, overheid, vakbeweging, sectorinstellingen en organisatieadviseurs bezig met het bedenken van sociale innovatie van bedrijven om beter om te kunnen gaan met de belangrijkste uitdagingen: digitalisering, flexibilisering en werkintensivering. Een groeiende stroom bedrijven heeft of krijgt het moeilijk, een groeiende stroom van bedrijven is bezig het werk anders en beter te organiseren. Dat geeft veel en dankbaar werk. In deze rubriek vindt stukken over een meer functionele RI&E, over een cultuuraanpak en over het analysekader dat je daarbij nodig hebt.
